کتاب هنر و دیوانگی

کتاب هنر و دیوانگی اثر سوفی دوسیوری ، فیلیپ مه یر با ترجمه دکتر محمد مجلسی در سال 1385 توسط نشر دنیای نو منتشر شد. اثر متفاوتی که در زمان خودش طرفداران و مخالفان بسیاری داشت. این کتاب به جایگاه جنون و دیوانگی در آثار هنری و خلق آثار هنرمندان می پردازد و بخش های پنهانی از آثار هنرمندان را توضیح می دهد.

هنرمند وقتی به اعماق روح خود فرو می رود و به دنیای ناشناخته ذهن خویش سفر می کند ، تخیلاتش دنیایی می آفریند که در نظر او از دنیای واقعی واقعی تر است.

دیوانگی و هنر

“اگر می توانستم مثل سگها زوزه بکشم ، به بیابانی می رفتم یا به جنگلی ، و ساعتها زوزه می کشیدم تا تسکین پیدا کنم.”

گی دو مو پاسان

گردابی در اعماق

“اپرای ویزیک” که بر اساس منظومه ای از ژرژ بوشنر تنظیم شده ، شعری دارد با این مضمون: (( آدمی گردابی در اعماق خود دارد. وقتی به پایین می نگرد سرش گیج می رود.)) هنرمند وقتی به اعماق روح خود فرو می رود به دنیاهای ناشناخته ذهن خویش سفر می کند، با تخیلاتش دنیایی را می آفریند که برای او از دنیای واقعی ، واقعی تر است ، و در این حال که خود را همچون عقاب مغرور و منزوی احساس می کند در فکر جا به جا کردن زمان و مکان است ، و به رشته متصل است که او را مدام از این سو به آن سو می کشد و دنیای درون او آن قدر واقعی است که همه چیز را از آن دریافت می کند ، و جز آن چیزی را نمی بیند و احساس نمی کند.

مطلب بیشتر در وبلاگ آرت هود https://arthoud.ir/blog/

هنر از ذات هنرمند می آید. هنرمند که ذهن خلاق دارد ، همیشه با این معما درگیری دارد که چگونه باید دید و به دنیا نگریست. اشیا و اشخاص در نظر و لرزان و ناپایدارند. همه چیز را تاریک و روشن می بیند. دنیا را از پشت شیشه ای که ساخت خود اوست می بیند ، و در آن سوی این شیشه ، رنگ ها و عطرها و روشنایی ها و هر چیز دیگر ارتعاش خاصی دارند، و به همین علت در تابلوهای معروف “وان گوگ” از مناظر شهر آرل ، درختان بلند سرو را همچون شعله های متحرکی در هجوم باد می بینیم. “وان گوگ” می گوید: (( تعجب می کنم که چرا هنوز کسی دنیا را آن طور که من می بینم ندیده است.)) . و همه تضادها و تناقضات روحی هنرمند را در همین درهم ریختگی ها باید جست.

آشنایی بیشتر با ونگوگ در لینک زیر

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%88%D9%86%D8%B3%D8%A7%D9%86_%D9%88%D9%86_%DA%AF%D9%88%DA%AF